મન નો આલાપ

રવિવાર સાંજ ની આ વાત છે. હું દર રવિવારની જેમ આ રવિવારે પણ મારી ઘરપાસે ના એક સુંદર ગાર્ડન માં ચાલવા ગયો હતો.સાંજ ખૂબ સુંદર અને રમણીય લાગતી હતી.પંખીઓ કલબલાટ કરી રહયા હતા.હું ચાલીને થાકી ગયો હોવાથી એક બાંકડા પર બેઠો જેમાં એક મારી જ ઉંમરની છોકરી પહેલેથી જ બેઠી હતી.આમ તો હું એકલતા પ્રિય માણસ છું પણ તે દિવસે ક્યાંય જગ્યા ના હોવાથી હું ત્યાં બેસી ગયો.અમે બંને ૩ એક મિનિટ થી ત્યાં બેઠા હતા.હું કશુંક વિચારી રહ્યો હતો તેથી મારુ ધ્યાન તે છોકરી તરફ બહુ ઓછું હતું પણ તેના હાથમાં એક નોટબુક હતી.જેમાં તે કંઈક લખી રહી હતી.૫ એક મિનિટ બાદ હું ત્યાંથી ઉભોજ થવાનો હતો ત્યારે મેં તે છોકરી ને પૂછ્યું "શું ટાઈમ થયો છે મેડમ?"

ત્યારે મેં પહેલીવાર તેની સામે જોયું તે દેખાવમાં એકદમ સુંદર અને સાચું કહું તો બસ તે આ રળિયામણી સાંજ જેવી હતી.

તેણે સામે કંઈ જવાબ ના આપ્યો.હું તેના જવાબની રાહ જોતો હતો.પણ એક મિનિટ બાદ પણ તેણે કશોજ ઉત્તર ના આપ્યો.મને થયું કદાચ મેં બહુજ ધીમે થીજ પૂછી લીધું હશે મેં ફરીવાર પૂછ્યું "શું ટાઈમ થયો છે મેડમ?"

તેણે મારી સામે જોયું અને કંઈક વિચાર્યું ફરીથી નીચે જોઈને નોટબુકમાં કંઈક લખ્યું.

હું વિચારી રહ્યો હતો કે તર શું કરી રહી છે તે પહેલાં તો તેણે નોટબુકમાં લખેલું મારી સામે રાખ્યું જેમાં સમય લખેલો હતો. "૬:૨૧"

"તે શું કરી રહી હતી તે હું સમજી ના શક્યો.પણ હું ત્યાંથી ઉભો હજી ના થયો અને હું ત્યાંજ બેસીને તેની સામે જોઇને વિચારી રહ્યો હતો તેણે એવું શું કામ કર્યું?"

થોડીવાર બાદ તેને મારા મનની વ્યથા સમજાઈ અને તેણે ફરીથી નોટબુક માં કંઈક લખ્યું અને મારી સામે રાખ્યું જેમાં લખ્યું હતું.

"હું બોલી નથી શકતી."

આ વાક્ય વાંચતા જ હું આશ્ચર્ય માં મુકાઈ ગયો.આટલી સુંદર છોકરી બોલી નથી શકતી. મેં આ પહેલા આવું ક્યાંય જોયું ના હતું.હવે મારુ ત્યાંથી ઉભું થવું મુશ્કેલ હતું.મેં તેની નોટબુક લીધી અને તેમાં લખ્યું.

"આવું કંઈ રીતે બની શકે?"

"હું કંઈ સમજી નહીં."

તેણે વળતા જવાબમાં લખ્યું.

"શું આપને તકલીફ નથી પડતી?"મેં તેની નોટબુકમાં લખ્યું.

તેણે વાંચ્યું અને ફરીથી નોટબુકમાં કંઈક લખવાનું શરૂ કર્યું

"શું તમે તમારા બાહ્ય જીવનની બધીજ વાતો તમારા માતા પિતા ને કરો છો?,શું તમે તમારા ઘરની દરેક વાતો તમારા અંગત મિત્ર ને કરો છો?,જ્યારે તમે એકલા હોવ છો ત્યારે સારું તથા ખરાબ બંને પાસાનું વિચારો છો તો શું તે દરેક વસ્તુ તમારા મિત્ર કે કોઈ અંગત ને કહો છો?,આ ઉપરાંત કેટલીક અજાણી વાતો જે માત્ર અને માત્ર તમે જ જાણો છો અને તે વાતો જે તમે તમારા અનંતકાળ સુધી કોઈને કહેવા નથી માંગતા,તો તે વાતો તમે કોઈને કહો છો?"

તેણે નોટબુક મારી તરફ કરી અને મેં બધુજ વાંચ્યું તેના બધા જ સવાલોના જવાબ "ના" જ હતા.

જે મેં માથું હલાવતા ના પાડી. ફરીથી તેણે લખવાનું શરૂ કર્યું

"તો પછી તકલીફ શેની જ્યારે તમે પોતાની જ સાથે વાતો કરી શકો છો.હકીકત માં દુનિયામાં લાખો માણસ તકલીફ માં છે કારણકે તે પોતાના મન નો આલાપ નથી સાંભળી શકતા અને મનની વાતો નો અમલ નથી કરી શકતા.હું તો તે હિસાબે ખુબજ નસીબદાર છું."

મેં તેના  શબ્દો વાંચ્યા અને તે ખરેખર સાચું કહેતા હતા.

"આ નવી દુનિયામાં આજે લોકો ના બોલવાથી નહીં પણ પોતાનીજ વાતો ના સમજવાથી ખૂબ પીડાય છે અને ખરેખર તેવા લોકોને સહાનુભૂતિ ની ખૂબ જરૂર છે."

ત્યારબાદ તે ત્યાંથી કશુંજ કીધા વગર ચાલી ગઈ..અને તે અને આ રમણીય સાંજ મને જીવનની ખૂબ સારી શીખામણ આપી ગઈ...